بیماری پاروویروس چیست؟ | خرید و فروش باکس سگ
خانه » بیماری پاروویروس چیست؟ | خرید و فروش باکس سگ
- نوامبر 5, 2022
- 12:33 ب.ظ
- بدون دیدگاه
- باکس حمل سگ
فهرست مطالب
بیماری پاروویروس چیست؟
بیماری پاروویروس ها (نام علمی که دارد: Parvovirinae)، دستهای از دیانای ویروسهای جانوری می باشند که در در خانواده ی پارووویریده ها طبقهبندی شدهاست. این مورد دارای دیانای تکرشتهای می باشد و خطی به اندازه ۵۰۰۰ نوکلئوتید است. اندازه آنها بین ۱۸ تا ۲۶ نانومتر می باشد. آنها به شکل بیستوجهی هستند و فاقد پوشش ویروس (انولوپ) بوده اند.
بیشتر پاروویروسها برای میزبانهای خودشان کاملا اختصاصی می باشند؛ این زیرخانواده، در مهرهداران بیماریزا بوده است. پارووویروس بی۱۹ (اریتروویروس)، مهمترین پاروویروس از لحاظ پزشکی شناخته شده است. این ویروس باعث بیماری اریتم عفونی یا بیماری پنجم (Fifth disease) در کودکان و گاهی اوقات بزرگسالان میگردد. بیماری همراه با تب، لرز و دردهای عضلانی و راشهای پوست صورت و مشابه گونه سیلی خورده می باشد.
بیماری کشنده نبوده است ولی خطرناک می باشد. همچنین پاروویروس بی 10 میتواند باعث بیماری بحران آپلاستیک در مبتلایان به کمخونی داسیشکل و تالاسمی می گردد. پیامد این رخداد، کاهش دادن تولیدات گلبولهای قرمز و در نتیجه کاهش هموگلوبین خون بوده است.
بیماری پاروویروس واگیر دار است؟
دیگر آن CPV2،CPV یا پاروو) ویروس واگیرداری می باشد که اغلب سگها را آلوده مینمایند،. CPV به شدت واگیردار بوده است و از سگی به سگ دیگر آیا بیماری بشکلی تماس مستقیم یا غیرمستقیم حتی با مدفوع نیز منتقل میگردد. واکسن از آلودگی جلوگیری مینماید ولی نرخ مرگ و میر در سگهای درمان نشده تا ۹۱ درصد هم رسیده است.
درمان کردن همراه با بستری شدن صورت می گیرد. پاروویروس سگ سانان ممکن است پستانداران دیگر از جمله روباه، گرگ، گربه و راسو را هم آلوده نمایند؛ گربه سانان به پن لکوپنی مستعد بوده اند که یک سویه متفاوت از پاروویروس می باشد.
پیشنهاد کارشناس مقاله بیماری پاروویروس چیست؟ : خرید باکس سگ را مطالعه کنید.
علائم این بیماری کدام است؟
سگهایی که بیماری در آنها بیشتر پیدا میکند بیشتر موارد علائم را در طی ۳ تا ۱۰ روز بعد ار آلودگی نشان خواهند داد. این علائم شامل:خستگی، استفراغ، تب و اسهال می باشد عموماً اسهال خونی) است.
بهطور کلی اولین علامت خستگی می باشد. علائم ثانویه شامل از دست رفتن آب بدن و اشتها و اسهال همراه با استفراغ است؛ اسهال و استفراغ موجب از دست رفتن آب بدن میگردد که در نتیجه تعادل الکترولیتها را در سگها به هم خواهد زد. آلودگیهای ثانویه در نتیجه تضعیف شدن سیستم ایمنی رخ خواهد داد.
ساختار طبیعی دیواره روده درگیر شده و به همین علت خون و پروتئین به داخل روده نشت پیدا می نماید و موجب کم خونی و از دست دادن پروتئین میگردد. اندوتوکسینها هم به داخل گردش خون وارد شده و در نتیجه اندوتوکسمی را شکل خواهند داد. سگها در مراحل پایانی بیماری بوی متفاوتی از بقیه ی سگهای سالم را دارد؛ گلبولهای سفید خون کاهش خواهند یافت که همین موجب ضعیف شدن سگ میگردد. هر کدام از فاکتورها و عواملی گفتیم میتواند به شوک و مرگ حیوان منجر گردد.
حیوانات جوان تر نرخ مرگ و میر بالاتری را دارا اند؛ پاروویروس سگی کاملا مسری است و از راه انسان، حیوان یا وسایلی که با مدفوع سگ آلوده در تماس است قابل انتقال میباشد. ویروس به دلیل مقاومت بسیار بالایی که دارد در محیط تا چندین ماه زنده خواهد ماند، حتی در اجسامی مانند ظرف غذا، لباس، کفش، بر روی فرش و سطح زمین قادر به بقا است و این یک کار عادی است که اگر سگی واکسینه نگردیده باشد، در محیط خارج که سگهای بسیاری در آنجا در رفت و آمد باشد، آلوده به ویروس گردد. توصیه میشود تا قبل از انجام برنامه واکسیناسیون، از ارتباط سگ خود با سایر سگها و محیط خارج پرهیز نمایید.
برای مشاهده سایر نمونه های باکس براکو و همچنین استعلام قیمت، اطلاع از ویژگی و خرید و فروش باکس سگ به صفحه باکس حمل سگ سایت گمبرون مراجعه کنید.
روش تشخیص پاروویروس سگی چیست؟
تشخیص دادن از راه شناسایی ویروس در مدفوع از طریق آزمایش الیزا (ELISA) یا از روش آزمایشی لخته خون یا به کمک میکروسکوپ الکترونی میسر خواهد شد.
روش تست PCR برای تشخیص دادن ویروس در دسترس است که در هنگامی که ویروس کمی در مدفوع وجود داشته است که از راه ELISA قابل تشخیص نمی باشد تست PCR میتواند کارساز قرار گیرد. از نظر کلینیکی، شکل روده ای بیماری ممکن میباشد با Coronavirus یا شکلهای دیگری از عفونت روده اشتباه شود که تشخیص تفریقی آن در جدی تر بودن روند بیماری، اسهال خونی، تعداد کم گلبولهای سفید خون و نکروز دیواره روده می باشد.
علائم گفته شده در سگهای واکسینه نشده مشاهده میشود. شکل قلبی این بیماری به علت علائم خاص آن راحت تر قابل تشخیص می باشد.
درمان و واکسیناسیون
واکسیناسیون در سن مناسب : اولین دوره واکسیناسیون باید در سن ۸-۶ هفتگی شکل گیرد. سپس به فاصله ۴-۳ هفته بعد در سن ۱۲-۱۰ هفتگی نوبت دوم و در سن ۱۶-۱۴ هفتگی نوبت سوم تکرار گردد و پس از آن واکسیناسیون سالانه شکل میگیرد.
روش های درمان و پیشگیری عبارت است از: پرهیز از بیرون بردن توله سگها تا قبل از تکمیل برنامه های واکسیناسیون پرهیز از ارتباط با سگهای غریبه و بیمار ضدعفونی نمودن تمام وسایل و محل نگهداری حیوان در صورت ابتلا، جهت جلوگیری کردن از درگیری سگ ها
نرخ زنده ماندن سگ ها بستگی به این موارد دارد که ویروس چه هنگامی تشخیص داده میشود و سگ چه سنی است. هیچ درمان ثابت شدهای برای این بیماری نبوده است و مراقبت های استاندارد حال حاضر همان مراقبتهای حمایتی هستند که شامل بستری شدن حیوان می باشد که به دنبال از دست رفتن آب بدن و آسیب جدی به رودهها و مغز استخوان کار بسیار ضروری و حیاتی می باشد. برای این که سگ احتمال زنده ماندن بیش تری را دارا شود باید هر چه سریع تر آزمایشهای تشخیصی ویروس و روند درمان آغاز شود.
پیشنهاد کارشناس مقاله بیماری پاروویروس چیست؟ : اجاره باکس سگ را مطالعه کنید.
برای دریافت راهنمایی های بیشتر می توانید از قسمت تماس با ما، با کارشناسان گمبرون کنل تماس بگیرید.
درمانهای حمایتی عبارت است از:مایع درمانی تزریقی کریستالوئیدها یا کلوئیدها (مانند:هتاستارچ)، تزریقات داروهای ضداستفراغ مانند Maropitant,Metoclopramide,Dolasetron,Ondansetron Prochlorperazine میباشد. تزریق آنتیبیوتیکهای وسیع الطیف شامل ترکیب Enrofloxacin و Cefazolin، ترکیب Enrofloxacin و Ampicillin و آنتیبیوتیکهایی مانند Metronidazole,Timentin یا Enrofloxacin هم کاربرد بسیار زیادی دارد.
پیشنهاد کارشناس مقاله بیماری پاروویروس چیست؟: مزیت استفاده از کنسرو سگ